به مناسبت روز زیارتی امام رضا(ع) یک زیارت خاص، یک سلام عاشقانه

                       

شاهد-آدم هر روز هم ممکن است خانه پدرش برود، هر وعده هم سرسفره بنشیند و دست به لقمه ببرد اما وقتی به صورت ویژه دعوت می شود و خانه را برای قدومش آب و جارو می کنند و پدر تمام قد برای دیدار آدم بر می خیزد و آغوش می گشاید، این رفتن پر از شکوه و شهد و حلاوت است. سفره ای هم که پهن می شود پر از شوق و ذوق و سلیقه است و لقمه هایی که بر می داری هم به عطر توجه معطر است. در این میهمانی ویژه هم لطافت رابطه پدر و فرزندی حاکم است و هم سعادت میهمانی خاص لذا لطف مضاعف دارد این سفره. روز زیارتی مولا امام رضا(ع) نیز همان میهمانی ویژه است و سفره مخصوص که در خانه پدری همگی ما پهن است تا اهالی خانه پدری و همه کسانی که از راه دور و نزدیک خود را به مشهد می رسانند نیز از سفره لقمه های پرنور بردارند. آری امروز همه دعوتیم در خانه پدری خودمان، همان خانه ای که بارها از سقاخانه اش آب نوشیده ایم دل به پرواز کبوترهایش داده ایم پنجه در پنجره فولادش زده ایم، زیر گنبد طلایش نیایش کرده ایم و «بالاسر» نماز خوانده ایم. این خانه با همه بزرگی اش ما را فراوان به خاطر دارد.

مایی که از کودکی و کوچکی تا به امروز از همه درهایش درآمده ایم و دست در دامن خورشید به طلب نور زده ایم. امروز هم می آییم به طلب نور به طلب باران به طلب شفا و شفاعت، ما به کوچکی خود و کوتاهی قامت خویش و کوچکی دستانمان نگاه نمی کنیم. چشم ما به بزرگی قامت مردی است که از خورشید قد فراتر برده و به آسمانی که در افق نگاهش گسترش یافته است. ما به حرم می آییم با احرام عشق. ما حرم را به دل خود می بریم با نماز معرفت. ما به حریم عشق می آییم برای زیارت مخصوص و به آنانی که در راه دورند می گوییم، هر جا که هستید وضو تازه کنید و زیارت را از نگاه و لب هایتان جاری کنید و همان جایی که هستید را حرم عشق بدانید و احرام بندید که در فرمان خدا، همه زمین خدا، حرم حجت خداست. لب ها را معطر کنید به ذکر زیارت امام رضا(ع) که راز عشق است...